Sanktuarium Najświętszego Serca Pana Jezusa w Szczecinie

Dwa razy w ciągu roku kapłan podczas liturgii może ubrać szaty koloru różowego. Fiolet używany w czasie adwentu i Wielkiego Postu otrzymuje w czasie jednej niedzieli, odpowiednio III adwentu i IV postu, troszkę bieli. Ten jeden moment jest chwilą wytchnienia i radości w czasie pokuty i umartwienia.

Niedziela LAETARE, to niedziela radości. Nazwa pochodzi  od pierwszych słów antyfony na wejście Mszy św.:

Raduj się, Jerozolimo, * zbierzcie się wszyscy, którzy ją kochacie. * Cieszcie się, wy, którzy byliście smutni, * weselcie się i nasycajcie u źródła waszej pociechy. (por. Iz 66, 10-11)

Dzisiaj, na półmetku, można używać w liturgii instrumentów muzycznych i przyozdabiać ołtarz kwiatami.

Tradycja tej niedzieli sięga XVI wieku.  W Rzymie w Bazylice św. Krzyża papież święcił złotą różę i wręczał ją osobie zasłużonej dla Kościoła. Wierni w tym dniu mogli się obdarowywać kwiatami – różami, które nie tylko symbolizowały piękno i radość z otrzymania podarunku, ale i ból cierpienia. Stąd niedziela Laetare jest nazywana „Niedzielą Róż”.

Inne nazwy tego dnia to: „Niedziela matczyna”, „niedziela wytchnienia”.

Niech słowa psalmu 34 będą nas receptą, abyśmy umieli pokornie spoglądać na Niego, i rozpromienić się radością, [tak, aby] oblicza nasze nie płonęły wstydem.